بوم گردی و اکوتوریسم در ایران
یکی از پایدارترین انواع طبیعت گردی و سازگارترین انواع توریسم با محیط زیست اکوتوریسم است و ایران به جهت دارا بودن توانایی ها و جاذبه های چشمگیری که دارد از انواع تنوع اقلیمی و پوشش های گیاهی یکی از کشورهای مهم دنیا محسوب می شود. از همین رو توجه به اصول و قوانین اکوتوریسم و همچنین ایجاد علاقمندی به طبیعت و حفظ محیط پیرامونمان می تواند باعث تداوم و بقای گنجینه ها و میراث طبیعی و انسان ها خواهد شد و این توسعه پایدار را در پی دارد. ایران از نظر اکوتوریسم از جایگاه ویژه ای ویژه ای برخوردار است. دلیل این موضوع را می توان تنوع اقلیمی بی نظیر کشورمان دانست. ایران کشوری چهار فصل است؛ همزمان که می تواند در یک نقطه دارای جاذبه های زمستانی مانند اسکی باشد، در نقطه ای دیگر در همان زمان دارای جاذبه های منحصر به فرد تابستانی است. خوشبختانه در سال های اخیر علاقه ی خاصی به سفرهای بوم گردی و اکوتوریسمی در بین مسافران به وجود آمده است.
سفرهایی خاص مانند تور پرنده نگری در تالاب میانکاله، بازدید از جنگل راش که از بقایای جنگل های باستانی هیرکانی است و بسیاری موارد دیگر مانند بازدید از دره راگه که یکی از سه ژئوپارک ثبت شده در ایران است. اکوتوریسم در ایران دارای شاخه های متعدد و فعالیت های گوناگونی است. شاخه هایی همچون گردشگری روستایی، گردشگری عشایری، گردشگری ماجراجویانه و کشاورزی و فعالیت هایی که هریک وابسته به موقعیت جغرافیایی خاص خود است.
کی دیگر از اهداف اکوتوریسم گسترش امکانات، بهبود شرایط و کیفیت زندگی انسان ها است و این امر نه تنها درباره نسل کنونی بلکه برای نسل های آینده هم مد نظر قرار می گیرد. این به معنای آن است که این فعل تنها کمکی به حفاظت از محیط زیست و منابع طبیعی نبوده بلکه برداشتی نو از توسعه و رشد اقتصادی را به همراه دارد، با این تفاوت که این رشد هیچ گونه تخریب و تاثیرات منفی بر روی طبیعت ندارد و سبب بر هم زدن تعادل زیست محیطی هم نمی شود. دستیابی به توسعه پایدار در گرو توجه به ارکان اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی در یک جامعه است و گردشگری به عنوان فعالیتی اثرگذار برتمامی ارکان توسعه، بیش از گذشته نیازمند مطالعه است.