کی از مزایای سفر، آشنایی با اقوام و فرهنگ های مختلف است. ما با احترام به فرهنگ های گوناگون در حین سفر، دامنه دیدمان را توسعه می بخشیم. این رویکرد، ما را به اصطلاح دنیادیده می کند. گردشگرانی که به سفر مسئولانه اعتقاد دارند، منشور گردشگری مسئولانه را رعایت می کنند. آنها در نتیجه سفرهای بیشتر وسعت نظر پیدا می کنند و به حفظ میراث فرهنگی خود و دیگران کمک می کنند.
کی از مزایای سفر، آشنایی با اقوام و فرهنگ های مختلف است. ما با احترام به فرهنگ های گوناگون در حین سفر، دامنه دیدمان را توسعه می بخشیم. این رویکرد، ما را به اصطلاح دنیادیده می کند. گردشگرانی که به سفر مسئولانه اعتقاد دارند، منشور گردشگری مسئولانه را رعایت می کنند. آنها در نتیجه سفرهای بیشتر وسعت نظر پیدا می کنند و به حفظ میراث فرهنگی خود و دیگران کمک می کنند.
احترام به فرهنگ های گوناگون در سفرهای داخلی
یکی از مهم ترین عامل های رشد شخصی ما محترم شمردن فرهنگ های گوناگون در حین سفر های داخلی است. این اصل راهنما، موتور محرکه کارها و رفتار ماست. حتی اگر با رسوم و آداب مردمان بخشی از کشورمان هم موافق نباشیم یا آنها را نپسندیم، باز هم باید اجازه دهیم رفتار ما مطابق آداب و رسوم آنها هدایت شود. احترام فقط در حرف نیست، بلکه در عمل نیز هست.
تا جایی که این احترام به آداب و رسوم دیگران و رفتار مطابق فرهنگ آنان، حریم شخصی ما را بر هم نزند و آزارمان ندهد، می توانیم در آنجا بمانیم و بیشتر ببینیم تا بیشتر بیاموزیم. اگر رفتارهای مطابق میل آنها ما را اذیت کند، اجباری به ماندن نخواهد بود، اما بی احترامی و طغیان در برابر فرهنگ جامعه محلی و افراد بومی مقاصد گردشگری هرگز توصیه نمی شود.
فراموش نکنیم که کشور ما به واسطه وجود تنوع فرهنگی دارای غنای بالایی است. اگر به این تفاوت ها احترام نگذاریم و تلاش کنیم تا دیگران دست از آداب و رسوم خود بردارند و همشکل ما شوند، این تنوع را سست کرده ایم. همین تنوع فرهنگی بخشی از هویت ایرانی ما را تشکیل می دهد. هنر ما ایرانیان در پذیرش و احترام به فرهنگ های گوناگون بوده است و باید این مهم را حفظ کنیم.
گاهی اوقات در تورهای داخلی، برخی افراد به واسطه حضور در جمع، جو گیر می شوند و برای خوشی های لحظه ای دست به رفتارهایی می زنند که عواقب دردناکی خواهند داشت:
- بیزاری افراد بومی از حضور گردشگران در شهر یا روستایشان،
- احساس حقارت به دلیل مسخره شدن توسط سایرین،
- تلاش برای تغییر رفتار و کسب هویتی بیگانه با فرهنگ خود،
- مقابله به مثل و بی مهری به گردشگران،
- و بسیاری موارد مخرب دیگر.
پس بهتر است پیش از سفر، کتاب بخوانیم و درباره آداب و رسوم مقصد گردشگری مان بیشتر بیاموزیم. با احترام به فرهنگ های گوناگون در سفرهای داخلی، پیروی عملی خودمان از گردشگری مسئولانه را به نمایش بگذاریم و الگویی برای دیگران نیز بسازیم.
احترام به فرهنگ های گوناگون در سفرهای خارجی
زمانی که به کشورهای دیگر سفر می کنیم، باید به خاطر داشته باشیم که تفاوت های فرهنگی به مراتب بیشتر از آن است که از منطقه تا منطقه در داخل ایران مشاهده می کنیم. پس، این نکات را در احترام به فرهنگ های گوناگون در نظر داشته باشیم:
۱. حد حریم خصوصی در نقاط مختلف دنیا متفاوت است.
در همه جای دنیا، افراد به راحتی درباره مسائل خصوصی یکدیگر پرسش نمی کنند. در نقاط مختلف ایران، متداول است که حتی از افراد بیگانه می پرسیم:
- دین شما چیست؟
- آیا این دختر بچه، نوه شماست؟
- درآمد شما چقدر است؟
- چرا لباس شما اینقدر نازک است؟
- و ….
اما در بسیاری از کشورهای دیگر، این به معنای تجاوز به حریم خصوصی افراد است. آنها فرهنگ شان متفاوت است و ما باید به آنها احترام بگذاریم. گاهی می توان طور دیگری پرسش کرد یا اصلا پرسشی را مطرح نکرد. چند نمونه زیر را به عنوان مثال مطرح می کنیم:
- وضعیت اعتقادات دینی در کشور شما چگونه است؟ (این مورد را با مشاهده نیایشگاه های کشور مقصد هم می توان دریافت.)
- آیا مردم کشور شما از وضعیت درآمدشان رضایت دارند؟ (این مورد را می توان با چشم باز مشاهده کرد و رضایتمندی مردم را دید.)
با پرسیدن سوال های کلی، اجازه بدهیم تا خودشان هر قدر راحت هستند به جزئیات بپردازند. مطالعه هم می تواند راه حل دیگری برای آموختن بیشتر ما باشد. اگر با خرید تورهای خارجی به کشورهای دیگر می روید، می توانید از راهنمای محلی آنجا نیز با رعایت موارد فوق پرسش تان را مطرح کنید. این روش در احترام به فرهنگ های گوناگون کمک می کند تا راهنمای محلی به شما نزدیک تر شود و اطلاعات بیشتری در اختیارتان قرار دهد.
۲. خودداری از انجام آنچه منع می شود، بسیار مهم است.
یک روش دیگر برای ابزار احترام به فرهنگ های گوناگون ، خودداری از انجام کارهایی است که افراد بومی شما را از انجام شان منع می کنند. به عنوان مثال، اگر در استرالیا به دیدن اولورو (Uluru) می روید، باید بدانید که جامعه محلی آنجا، این کوه را مقدس می شمارد و اعلام کرده اند که دوست ندارند کسی از آن بالا برود. به گفته نگهبانان این سایت، حدود 30 درصد گردشگران این کار را می کنند. برخی برای گرفتن یک عکس از آنجا، یا برای داشتن دیدی از کل منطقه پیرامون آنجا.
حال اگر عده ای بدون احترام به فرهنگ های گوناگون، درخواست بومیان آنجا را زیر پی بگذارند، چه نتیجه ای در بر خواهد داشت؟ ممکن است روزی برسد که دیگر کسی را به آن منطقه راه ندهند یا دیگر با آغوش باز پذیرای گردشگران نباشند.
۳. قضاوت فرهنگ دیگران اشتباه است.
آشنایی با گوناگونی انسان ها و فرهنگ شان، یکی از مزیت های سفر به نقاط مختلف دنیاست. اگر به دلیل مقایسه فرهنگ دیگران با فرهنگ خودتان، به قضاوت آنها بپردازید، دامنه دیدتان وسعت نمی یابد. بیاموزید که تفاوت ها را دریابید و به آنها احترام بگذارید. اشتباه بزرگتر آن است که از افراد محلی بپرسید:
- چرا به جای این کار، آن کار را نمی کنید؟
- چرا به حقوق زنان و کودکان تان احترام نمی گذارید؟
- چرا این باور را دارید؟
- و …
بهترین کار آن است که با احترام به فرهنگ های گوناگون ، تلاش کنید چیستی را دریابید، نه چرایی را.
رعایت گردشگری مسئولانه در قبال جامعه میزبان
یکی از مهم ترین اصول گردشگری آگاهانه و مسئولانه، آن است که فرهنگ و آداب و رسوم آنها را بیاموزیم و نسبت به آن اشتیاق نشان دهیم. چند مثال برای نحوه انجام این کارها می آوریم:
- از غذاهای محلی آنان بخورید و تحسین شان کنید،
- در خانه های محلی آنان یا اتاق هایی که اجاره می دهند، اقامت کنید،
- از زیبایی مناظر یا معماری آنها لذت ببرید و به تعریف از آنها بپردازید،
- از صنایع دستی شان بخرید و لذت تان را از این خریدها ابراز کنید،
- در جشنواره های محلی آنان شرکت نمایید و پول خرج کنید،
- و …
احترام به فرهنگ های گوناگون نباید فقط در حرف باشد. باید در رفتار و عمل هم این احترام را به نمایش بگذارید. همیشه به خاطر داشته باشید که مسافر یک مهمان است و شما بسیار خوش اقبال هستید که توانسته اید در آن مقصد گردشگری و شاهد آداب و رسوم متفاوت آنها باشید. با محترم شمردن فرهنگ جامعه محلی، به حفظ آن کمک کنید. این مسئولیت شما به عنوان یک مسافر حرفه ای است.
ایران با نام رسمی جمهوری اسلامی ایران کشوری در غرب آسیا و منطقه خاورمیانه است. در تقسیمات کشوری، ایران به ۳۱ استان تقسیم می‌شود. این کشور با دارا بودن مساحتی برابر ۱٬۶۴۸٬۱۹۶ کیلومتر مربع پهناوری، دومین کشور بزرگ خاورمیانه و هجدهمین کشور پهناور جهان است. ایران از سوی شمال غرب با ترکیه، ارمنستان و جمهوری آذربایجان، از سوی شمال با دریای خزر، از سوی شمال شرق با ترکمنستان، از سمت شرق با افغانستان، از سوی جنوب شرق با پاکستان و دریای عمان، از سوی جنوب با خلیج فارس و تنگه هرمز و از سوی غرب با عراق هم‌مرز است. ایران همچنین از طریق دریای خزر با روسیه و قزاقستان، از طریق دریای عمان با امارات متحده عربی و عمان و از طریق خلیج فارس با کویت، عربستان، قطر، بحرین و امارات متحده عربی مرز آبی و ارتباط دریایی دارد.
این کشور جایگا راهبردی در منطقهٔ خلیج فارس دارد و تنگهٔ هرمز در جنوب آن، مسیری حیاتی برای انتقال نفت خام است. جمعیت ایران بیش از ۸۶ میلیون نفر است و تهران، پایتخت و پرجمعیت‌ترین شهر این کشور است. ایران، دارای گروه‌های قومی و فرهنگی مختلفی است که اغلب آنها ریشه در همین سرزمین دارند. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، اسلام شیعه را دین رسمی ایران اعلام کرده‌است. زبان رسمی ایران، فارسی است. بزرگ‌ترین شهرهای ایران تهران (پایتخت)، مشهد، اصفهان، کرج، شیراز و تبریز و اهواز هستند.
بازدیدها: 0